آزمایش خونی که می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را پیش بینی کند

دانشمندان آلمانی روشی را برای پیش بینی خطر ابتلا فرد به دیابت نوع 1 یافتند. نتایج این تحقیقات  در ژورنال the American Medical Associationمنتشر گردید.

دراین تحقیق دانشمندان به آنالیز نمونه های خونی گرفته شده از کودکان برای شناسایی نشانه های  پیش کلینیکی که نشاندهنده ی افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 1 باشد، پرداختند.

دو اتوآنتی بادی مرتبط با دیابت به عنوان قویترین نشانه های خطر ابتلا به دیابت شناسایی گردید.  نویسندگان مقاله می گویند: دیابت نوع1 معمولاً یک فاز پیش بینی کلینیکی دارد که بوسیله ی حضور اتوآنتی بادیهای ضد آنتی ژنهای سلولهای بتای پانکراس، شناسایی می گردد.

 اطلاعات جمع آوری شده از سه تحقیق مختلف که مجموعاً 13377 کودک در آن شرکت داشتند در تحقیق اخیر تجزیه وتحلیل گردید.

در طی ده سال نظارت و پیگیری افراد شرکت کننده، 70 درصد از کودکان که در خون آنها چندین نوع اتوآنتی بادی جزایر مشاهده  شده بود، به دیابت نوع 1 مبتلا شدند. درحالیکه تنها 15 درصد از کودکانی که تنها یک نوع اتوآنتی بادی جزایر درخون آنها دیده شده بود به دیابت نوع یک مبتلا شدند  محققین می گویند: اگر شما چندین نوع (2 یا بیشتر ) اتوآنتی بادی ضدآنتی ژن سلولهای بتا  درخونتان داشته باشید تقریبا  بطور اجتناب ناپذیری به دیابت نوع 1 مبتلا خواهید شد.اکثر مردم حتی پزشکان به این خطر توجهی نمی کنند.

 دیابت نوع 1 می تواند در هر سنی در فرد ظاهر شود (اما غالباً در سنینی پایین تر نسبت به دیابت  نوع 2 افراد را مبتلا می کند) این بیماری با حمله ی سیستم ایمنی به سلولهای بتا در پانکراس آغاز می شود  و نهایتاً پانکراس را از تولید انسولین باز می دارد. بدون وجود انسولین ، بدن نمی تواند میزان قندخون را کنترل کند که این موضوع می تواند به تخریب جدی ارگانها بیانجامد.

سلولها به منظور بقاء خود به قند خون یا گلوکز احتیاج دارند و گلوکز برای ورود به سلول نیاز به انسولین دارد. بدون وجود انسولین ، گلوکز نمی تواند وارد سلول شود و سلولها بدون غذا می مانند و دچار قحطی می شوند. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای ادامه ی حیات فرد به تزریق روزانه ی انسولین وابسته هستند.

 کودکان شرکت کننده دراین تحقیق دارای ژنوتیپ خاصی بودند که نمایانگر استعداد ژنتیکی این افراد به دیابت نوع 1 بود. 8 درصد از کودکان دارای یک یا چند اتوآنتی بادی – نمایانگر تخریب سلولهای تولید کننده ی انسولین – در طی دوره ی پیگیری بودند.

 585 کودک حداقل دارای دو نوع اتوآنتی بادی و 474 کودک تنها یک نوع آنتی بادی داشتند.  نزدیک به نیمی از کودکانی که دارای دو یا چند اتوآنتی بودند درطی 5 سال بعدی به دیابت مبتلا شدند و 4 نفر از هر 5 نفر آنها در طی 15 سال بعدی به دیابت مبتلا شدند اما تنها 14.5درصد  از کودکانی  که تنها یک نوع آنتی بادی داشتند در طی ده سال بعد به دیابت نوع 1 مبتلا  شدند.

به گفته ی محققین اتوآنتی بادیها مارکرهای خوبی برای تشخیص  خطر ابتلا به دیابت هستند اما آنها دلیل ابتلا به بیماری نیستند.

علاوه بر این کودکانی که دارای بیش از یک نوع آنتی بادی بودند بعد از سن سه سالگی درمعرض  خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 1 قرار می گیرند.

دکتر Skylerمعتقد است این یافته ها به محققین کمک می کند برای تمرکز بر جلوگیری یا به تأخیر انداختن بیماری، شرکت کنندگان در تحقیق خود را انتخاب کنند.

نویسندگان نتیجه گیری می کنند که این اطلاعات نشان می دهد که تشخیص  چندین اتوآنتی بادی جزایر درکودکانی که از نظر ژنتیکی درمعرض خطر هستند می تواند مرحله ی پیش کلینیکی دیابت  نوع یک را در این کودکان مشخص کند. بنابراین با وجود چندین اتوآنتی بادی جزایر در کودکان می توان ابتلا به دیابت نوع 1 را پیش بینی کرد. تحقیقات پیشگیرانه  در آینده باید بروی این جمعیت در معرض خطر زیاد صورت گیرد.

منبع: www.medicalnewstoday.com